Het Vernieuwd Gents Volkstoneel, in 2003 opgericht door Bob De Moor, wil het het volkstoneel nieuw leven inblazen: oubollig folkloretheater noch oppervlakkig entertainment, maar een levende theatervorm die satirisch slaat en met gulle lach zalft.
De Moor houdt woord.
Voor een uitverkochte Minard ging De vis in première en de voorstelling blijft moeiteloos recht.
De setting is een tearoom van dertien in een dozijn. Van ‘s morgens vroeg ontvangt Cindy (Heidi de Grauwe) er haar vaste klanten: de zeurderige stadswacht Anderlecht (De Moor), de geile meneer Willy (Daan Hugaert), een verzuurde ‘Madam’ (Mieke Bouve) en de hitsige Rico (Bert Verbeke).
De afwezigheid van ‘hun’ dakloze, een zonderling met een viskom die gewoonlijk aan de koffiebar ligt, brengt het gezelschap in beroering.
Heeft een van de klanten iets te maken met de onrustwekkende verdwijning?
Een stuk als De vis staat of valt met de kwaliteit van de tekst. En hoewel voorganger Uniroyal een stuk snediger aanvoelde, heeft Jo Van Damme opnieuw vakwerk geleverd.
Verhaaltechnisch ontwikkelt De vis zich met een flashback die eindigt vlak voor de ontknoping. Body van de tekst zijn de alledaagse, herkenbaar-volkse conversaties tussen de stamgasten.
De verwijzingen naar de actualiteit zullen hun houdbaarheid snel verliezen, maar dat geldt niet voor de bijtende satire die de aard van het - onverdragzame- beestje ontluistert.
Een ontluistering die zich door de vlotte identificatie overzet op het publiek. Ongetwijfelt zullen de racistische uitspraken van Madam door een deel van het publiek op goedkeuring worden onthaald.
Wat gebeurt er met die zwijgende instemming, wanneer zij wordt ontmaskerd als een hypocriete profiteur?
Dat de les in samenleven niet aanvoelt als een les, is de verdienste van de tekst maar ook van de acteurs, die zich met schwung van hun taak kwijten.
Naast de ouwe rotten in het vak passen ook de nieuwkomers perfect in het plaatje - ook al omdat hun tongval neigt naar het hippe Dewaelegents, wat uitstekend past bij hun leeftijd.
Ook door het binnenhalen van vers bloed bewijst het VGV dat het de vinger aan de pols wil houden.
Volkstoneel ‘van alle tijden en leeftijden’?
De vis bewijst dat het kan.
(Evelyne Coussens in Zone 09/03)
Terug iets om naar uit te zien. De gevatte dialogen van Jo Van Damme en de professionaliteit van de cast zijn ons genoegzaam bekend, zodat dit terug een niet te missen voorstelling zal zijn van ” Het Vernieuwd Gents Volkstoneel “. Doar nie zijn da zoe pas ‘n goat in oens cultuur zijn.
Dikke merde!
Maurice.